گلاریشا روی زمین

سرمست از یک دشت شب بو کورونابینا شدماز نیستی تا هستیِ او کورونابینا شدم گنجشک های کوچه فهمیدند انسان جاهل استدر چنگ گرگی مثل آهو کورونابینا شدم با شعرهای مبهم تو دست را پر کرده امبا فتنه های چشم و ابر گلاریشا روی زمین...

بهار شهر ما بی شادی اومدنه ناز اومد نه با آبادی اومدمن از بارون سراغت رو گرفتمصدا زد مژده ی آزادی اومدبهار بلبلان ساز است و آوازکه می بارد به بستان نغمه ی سازبهار ما ولی سوز است و دلسوزکه می سوزد درون گلاریشا روی زمین...